Σήμερα 3 Νοεμβρίου τιμάμε τη μνήμη του Άγιου Ιωάννη Βατάτζη του Ελεήμονος, του πατέρα των Ελλήνων και μαρμαρωμένου βασιλιά. Μιας και το σήμα μας είναι βασισμένο στο οικόσημό του, θα ήθελα να πω μερικά λόγια για αυτόν.
Βλέπω δυστυχώς το όνομά του να αναρτάται στο ίντερνετ με έναν άσχημο τρόπο, και θα ήθελα να πω από τη μεριά μου τι πιστεύω ότι είναι ο Ιωάννης Βατάτζης και τι πιστεύω ότι δεν είναι.
Τι πιστεύω ότι είναι:
Ήταν ένας άνθρωπος που κατάφερε να μείνει ηθικός ενώ ήταν στην εξουσία, πράγμα απίστευτα σπάνιο από μόνο του. Υπερασπίστηκε τους φτωχούς και πολέμησε τον καπιταλισμό δείχνοντας ότι μπορεί ο ίδιος να είναι λιτός αντί να το επιβάλλει στους άλλους. Χαρακτηριστικά ασχολιόταν προσωπικά με αγροτικές δουλειές.
Ήταν ένας στρατηγός που υπερασπίστηκε τη χώρα μας από ξένους κατακτητές και νίκησε υπό φοβερά δυσμενείς συνθήκες. Κατάφερε να διώξει τους σταυροφόρους από το μεγαλύτερο μέρος της Ελλάδας. Ενέπνευσε την εθνική αφύπνιση των Ελλήνων. Ήξερε να αποφύγει τις εμφύλιες διαμάχες όσο μπορούσε, ακόμα κι όταν του κόστιζε κομμάτι της εξουσίας του: Όταν το δεσποτάτο της Ηπείρου πήγε να επιτεθεί στην πρόσφατα απελευθερωμένη Αδριανούπολη, την παρέδωσε χωρίς μάχη. Δεν υπόταξε την Ορθοδοξία στον Πάπα, σε αντίθεση με τους Παλαιολόγους. Η παρουσία του ήταν κρίσιμη για την επιβίωση του πολιτισμού μας.
Πάνω απ' όλα, η ζωή του είναι μια απόδειξη ότι μπορείς να νικήσεις έναν ισχυρότερο αντίπαλο χωρίς να πουλήσεις τα ιδανικά σου και να αδικήσεις το λαό σου.
Τι πιστεύω ότι ΔΕΝ είναι:
Δεν είναι πολιτικό υποκατάστατο του Χριστού, να περιμένουμε να αναστηθεί για να μας κυβερνήσει δίκαια (και να μεγαλώσει τα σύνορά μας). Τον λένε μαρμαρωμένο βασιλιά γιατί όταν άνοιξαν τον τάφο του είχε μείνει αναλλοίωτος, που ερμηνεύτηκε ως σημάδι αγιότητας. Ο θρύλος ότι ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς θα ξανασηκωθεί δεν είναι κομμάτι της χριστιανικής πίστης. Είναι μια παράδοση που βγήκε από τους ευσεβείς πόθους των υποδουλωμένων Ελλήνων. Ο μαρμαρωμένος βασιλιάς ήταν άνθρωπος, όχι θεός. Μας έσωσε μια φορά, κι αντί να του πούμε ευχαριστώ του λέμε ξανακάντο.
Θα ήθελα να προσθέσω ότι το να πιστεύεις στο Χριστό δεν σημαίνει ότι πρέπει να πιστεύεις ότι γράφει πάνω "προφητεία". Πόσο μάλλον που πολλές προφητείες είναι γραμμένες από bloggers και όχι από Αγίους. Αλλά και Άγιος να τις είπε στ' αλήθεια δε σημαίνει ότι θα βγούνε. Οι Άγιοι δεν είναι ούτε θεοί ούτε αλάθητοι. Πόσο μάλλον που δεν ξέρουμε πως εννοούσαν κάτι όταν το είπαν. Ο Άγιος Παΐσιος αυτολεξεί είχε πει "δε μπορώ να κάνω ένα αστείο χωρίς να νομίζουν ότι έβγαλα προφητεία".
Τέλος, το να ελπίζεις στη γενοκτονία των Τούρκων δεν είναι ούτε στο ελάχιστο χριστιανική σκέψη και κανένας Άγιος δε θα το ενέκρινε. Να αναφέρω ότι ο Ιωάννης Βατάτζης είχε τους Τούρκους για συμμάχους; Θα τον αναστήσουνε να πολεμήσει τους Τούρκους και θα λέει "Μα εγώ δεν πολέμησα τους Τούρκους! Σταυροφόρους πολεμούσα! Με τους Τούρκους είχαμε ειρήνη!".
